چند سالِ نوری انتظار بکشم

   تا به دیدارم بیایی؟

   چند ساعتِ دیگر زنده بمانم

   لبخندت اتفاق می افتد؟

   تا کجایِ آینده پشتِ پنجره بایستم

   سلام می کنی؟

   با چه مقیاسی تنهایی را بسنجم

   که دروغ نگفته باشم؟

   اصلا بگو ببینم

   تو چرا دلت برای من

   تنگ نمی شود؟!

   مبادا بینِ اینهمه سکوت

   فراموشم کرده باشی؟

   نکند آینه های قلبت

   از بارانِ اشک هایم

   بخار بگیرند؟

   دیوانه شدم... بیدار شو

   شب که وقتِ خوابیدن نیست!

کجا !؟, همین جاست...

   آغوش ِ من !

   که روزی هزار بار می خوانمت که بیا

   و تو

   در هر هزار بار

   با شیطنتی تمام

   صدا نازک می کنی و

   باز هم می پرسی, کجا ؟

شعر...

  صدای نفس های توست !

  وقتی سر بر سینه ام میگذاری

  و کلمات

  گورشان را گم میکنند!

مثل یک کویر نشین

   اسبی داشته باشم ‍!

   و عاشق یک ستاره باشم

   شب که شد

   تو در آسمان میدرخشی

   من مثل دیوانه ها

   می‌تازم

   می‌تازم

   می‌تازم

   تا جایی‌ که تکلیفِ شب را با ستاره‌اش روشن کنم .

   ... بگذار فرزندانِ ما بگویند

   کویر نشین غریب عاشق می‌‌شود

   عجیب می‌میرد

   می‌ بینی‌ ؟

 حتی نرسیدن به تو هم ، داستانِ پر از رویایِ خودش را دارد !

   یادت باشد

   عاشق را نه شب تهدید می‌‌کند ، نه مرگ

   فقط فاصله ...

وقتی تو نیستی ...

   غریبانه زیستن کار من است

   وقتی تو نیستی ...

   " واژه ها هم خساست می کنند نه دلبری "

   کم آورده ام !

   غریبی را بر این دو خط واژه " دوستت دارم " حک کن !

  بی هوا نوشتم، به هوای کسی ...